Noc Kupały – jedno z głównych świąt ludowych Słowian wschodnich, które zbiegało się z chrześcijań-skim świętem Narodzenia św. Jana Chrzciciela, wschodniosłowiańska Noc Świętojańska. W tradycji ludowej czczone jako dzień przesilenia letniego i obchodzony był 24 czerwca, chociaż bardziej rytualna była noc poprzedzająca ten dzień. Nazwa święta wywodzi się ostatecznie od wschodniosłowiańskiego odpowiednika słowa kąpać.

Z Nocą Kupały związany jest szereg czynności i obrzędów, takich jak zbieranie ziół i kwiatów i ozdabianie nimi ludzi, zwierzęta i domy, wchodzenie do wody, kąpanie się, oblewanie wodą, posyłanie wianków na wodzie, rozpalanie ognisk, tańce, śpiewy, skoki przez ogień, polowanie na czarownice i odstraszanie ich. Wierzono także że tego dnia słońce gra i dzieją się inne cuda natury. Świętowanie odbywało się w pobliżu wody, na wzgórzach. Uczestniczyli w nich młodzi mężczyźni i kobiety.